İLK KOMŞU GEZMESİ

Bu gün aslında size özellikle kışın çok severek içtiğimiz düğün çorbasının tarifine verecektim.
O niyetle aldım kucağıma laptopumu,fotoğraflara bakarken bir de ne göreyim!
Geçtiğimiz ayın ilk günlerinde apartman gününe gitmiştim orada çektiğimiz fotoğrafı gördüm yayınlamadığımı farkettim.Sanırım gözümden kaçmış ben de bu gün düğün çorbası yerine bu postu yazmaya karar verdim.

Bu günün benim için anlamı çok büyüktü.

Çünki;  

çocukluğum ve evlenene kadar ki bütün hayatım boyunca hep komşularla iç içe büyüdüm ve yaşadım.

Öyle güzel anlar yaşadık ki onların hiçbiri unutulmaz.

Çocukluğumdaki komşularımız rahmetli Fatma teyzeyi,rahmetli Hasan amcayı,Habibe teyzeyi, Neziye ablayı,Bedia ablayı (ki artık bir nevi akraba olduk amcamın oğluyla kızı nişanlandı.)

velhasıl mahallemizdeki bütün evlerle çok güzel acı-tatlı yıllar geçirdik.

Oradan taşındığımız zaman arkamızdan herkes ağlamıştı.Tabii annemde.

Sonrasında zaten tanığımız bir çevreye sahip olduğumuz siteye taşındık,ilk başlarda bazı hayal kırıklığı yaşasakta sonra 3 yıl boyunca unutulmayacak kadar güzel günlerimiz oldu komşularımızla.

Çatkapı buluştuğumuz sabah kahvaltısı,öğlen yemeği,ikindi çayı,akşam yemekleri,akşam çayları yani gece gündüz beraber olduğumuz nadide dostlarımız oldu.

Sonra Marmaraya  taşındık ve annemler hala oradalar.

Yine tanıdık bir çevre ve yine çok iyi komşular.

Hiç bir zaman unutulmayacak kadar sağlam dostluklar,bir ekmeği paylaşacak kadar güzel anlar.

Geçtiğimiz gün şimdi çook uzaklara iş nedeniyle Sivas'a taşınan Neriman teyzeyle telefonda konuşurken

yine o mutlu günleri anıp ağlaştık.

Çok güzel günlerdi çoooookkk....

Bunları neden anlatıyorum böyle uzun uzun biliyor musunuz?

Ben hep komşunun aileden biri sayıldığı,bir lokma ekmeğin bile paylaşıldığı bir çevrede büyüdüm.

Taa kii evlene kadar.

Evlendiğim de büyük hayallerim vardı,karşı komşum benden yaşça çok büyük emekli olgun bir hanımdı.

Sevinmiştim annemin karşı komşusu Emine teyze gibi oluruz diye düşünüyordum.

Daha bir aylık evliyken evime gelen misafirlerimin ardından ertesi gün kahve içmeye geldi.

Çok sevinmiştim ama onun niyetini nerden bilebilirdim ki...

Meğer niyeti hayırlı olsun demekten ziyade beni yerden yere vurmakmış.

Gelen misafirlerim gerek ihlas yuvadan gerek marmaradan komşularımızdı.

Hepsi çok değerli ve tesettürlü hanımlardı.

Neymiş efendim süpür süpür pardesülerle çöpçülere meydan bırakmıyorlarmış ta diye  bir başladı benim evimde  neler neler Allahım resmen şoka girmiştim.

Sadece dış görünüşle alakalı bir aşağılama anlatamam.

O an yaşadığım hayal kırıklığını asla unutmuyorum.

Ben oysa ne hayaller kurmuştum...

Bir daha da ne evime çağırdım ne de onun evine gittim.

Sadece zarureten ve nezaketen karşılaştığımızda bir tebessüm ayak üstü nasılsınız o kadar.

İki yıl sonunda kendi evimizi aldığımızda bu sefer elimde olmadan yine hayal kurmaya başladım.

Ne de olsa kendi evim olacaktı o yüzden herhalde daha farklı olur diye düşünüyordum.

Evin  tadilat zamanlarında karşı komşumla tanışmıştım hoş bir hanıma benziyordu.

Her ne kadar birbirimize fazla gelip gitmemiş olsak da hiç bir zaman kırıcı olmadık.

Ne zaman karşılaşsak mutlaka hal hatır sorduk.

Bir kez evime geldi hoş birkaç saat geçirdik.

Ben iade-i ziyarete gidene kadar yine taşındım.

Üstelik oturduğum apartmanlar öyle 3-5 daireli de değildi.

İlk oturduğum  apartmanda 25 daire kendi evimin olduğu apartmanda ise 16 daire vardı.

Ve ben karşı komşum dışında kimin nerde oturduğunu bilmiyordum.

Evime ya da kapıma gelen olmamıştı hiç...

Sonrasında bazı tatsız sebeplerden ötürü yeniden taşındık bu sefer büyük bir siteye oturduk ne akla hizmetse bizim ki.

Bu sefer karşı komşumu bile tanımıyordum bir sene oturduk orada ve karşı dairede giren çıkan belli değildi.

Hatta burada yazdığım kötü bir tecrübe yaşadık orada. Nefret ettik kontratımızın bitmesini dört gözle bekledik.

Hem maddi hem manevi bize göre değildi oturduğumuz site...

Tam 28 daireli blokta bilmem kaç bin dairelik sitede  kim kime dum dumaydı.

Bütün lüksü ihtişamı elimizin tersiyle itip bir yılın sonunda şu anda oturduğumuz yere taşındık.

Öncesinde zaten apartmanda oturanların bir kısmını tanıyordum.

Arkadaşlarımdan biri de orada oturuyordu, bizim için büyük bir tesadüf oldu.

Taşındığımdan bu yana  2,5 ay geçti daha 1 ay olmadan apartman gününe katıldım.

İşte yukarıdaki masanın sahibi komşumuza misafir olduk.

Bu günün benim için önemi ise yukarıda okuduğunuz gibi benim evlendiğimden beri beş yıl boyunca hiç komşum olmadı,komşum olmadığı gibi yürüme mesafesinde bir arkadaşım bile yoktu.

Bu benim evlendikten sonraki hayatımda ilk komşu gezmemdi...

Çok zor günler yaşadık haliyle şimdi düşünüyorum da o zamanlar öyle bir sıkıntı yaşamış olmasaydım şu an burada oturuyor olmazdım.

Böyle komşularım olmazdı...

Şimdi çok şükür yaşadığım soluk aldığım her anın keyfini çıkarıyorum ve Rabbime benim gibi garip bir kuluna böyle nimetler bahşettiği için hamd ve şükür ediyorum...

Allahü teala nazarlardan ve kem gözlerden korusun saklasın...