ABLASYON...VE SONRASI 2

Aslında pek bir şey yok sonrası ile alakalı.Ama bu konuda çok fazla email alıyorum biz de geçirdik veya biz de düşünüyoruz gibi tek tek yazmak yerine buraya yazıyorum...

Öncelikle tabii ki vücudunuzda özellikle kalbiniz de bir işlem yapılıyor,ilk günler belki göğsünüzde bir ağrı veya baskı hissedebilirsiniz ama çok büyük bişi değil belki de kişiye göre değişir.Sonra giriş yapılan bacağınızda bir kaç delik ve büyük bir morluk oluşuyor bir dönem fazla ayakta kalmamanız gerekiyor kanama olmaması için.Kesinlikle ilk 10 gün zaten fazla isteseniz de ayakta duramıyorsunuz.Bacağınız çok ağrıyor.ben namazlarımı bile ayaklarımı uzatarak kılmıştım.Ve bende giriş yerlerinin altında beze oluşmuştu.15 gün çoğunlukla yattım fazla ayakta kalmadım zaten 10 gün annemdeydim sonrada sağolsun arkadaşlarım gelip yaptılar işimi ve yemeğimi.Ama ben de çok halsizlik vardı halen de devam ediyor.Kendim de kalkıp işimi gücümü yapacak hal bulamıyorum.Hoş yine de ara ara çıkıp dolaşıyorum ama ne zaman fazla kalabalık bir yere girsem fenalaşıyorum.Bunlar benim ablasyon sonrası yaşadıklarım illaki size de böyle olacak diye bi şey yok.Bu gün 28 gün oldu operasyon olalı.Dr.um 1 ay sonra kontrole gel demişti.Ben bu gün gittim.

Dr.tekrar muayene etti biraz konuştuk ben çok halsiz olduğumu günlük hayatıma tam olarak dönemediğimi spor falan yapamadığımdan bahsettğimde dr: Ablasyonun halsizlikle hiç bir alakası olmadığını hatta yapılan işlemin bu kadar güçsüz bırakmayacağını ve istediğim gibi spor yapabileceğim söyledi.Şunu da belirtmeliğim ki bu işlemden çok öncede ben de halsizlik ve keyifsizlik oluyordu.2 ay evvel bunun için testler yaptırmıştım şimdi dr benden yeniden başka testler de istedi ve halsizliğe neden olan şey araştırılacak.

Yani ablasyonun birebir halsizlikle alakası yokmuş.Benim durumum biraz farklı ben depresyon tedavisi de görüyorum bunun içinde Mustafa Ulusoy a gidiyorum.Ve muhtemelen halsizliğimin keyifsizliğim arkasında başka şeyler var.

Şunu son kez belirtmek istiyorum.Bu işlem evet belki başta biraz sıkıntı verebilir.Ama sonra hayatınıza kaldığız yerden devam edebilirsiniz.Dedim ya benim durumum farklı hiç streslenmemem kafama bişi takmamam gerekiyor.Şu anki halsizliğimin nedeni  araştırılıyor.Ablasyon kesinlikle böyle halsizlikler ve sıkıntılar yapmıyormuş.Bu gün dr üzerine basa basa bunu söyledi.

Eğer sizin de böyle şikayetleriniz kafanıza işlemle alakalı soru işaretleri takılıyorsa bunun muhatabı ben değilim.Ben sadece bu işlemi geçirmiş bir hastayım.Siz sorularınızı dr.unuza sormaktan çekinmeyin.Çünki sizin durumunuzu daha iyi bilir.

Doktorunuzdan memnun değilseniz ben kendi dr.larımı gönül rahatlığıyla önerebilirim.
Acıbadem Maslak: Doç.Dr.Ahmet Akyol
Acıbadem Kadıköy: Prof.Dr.Sinan Dağdelen

Ben çok memnunum herhangi bir şikayetim olduğunda kii bu şikayetler kişiden kişiye değişebilir hiç olmazsa telefon açıp soruyorum.

Tekrar ediyorum ben değilim sorularınızın muhatabı lütfen bu  tür sorularınızı bana değil doktorlarınıza sorun.
Hepinize geçmiş olsun...Sağlıklı günler dilerim...

ABLASYON... VE SONRASI...

Dünden devam...

Her an ağlatabilirim mendilleriniz hazır mı:)))


Perşembe sabah 8 de uyandım hemen duşumu aldım eşimi uyandırdım hazırlandık dün geceden çantalarımız hazırdı ve 9 gibi evden çıktık.Hastaneye varmak üzereyken annemler aradı biz geldik siz neredesiniz diye.Gariblerim bizim yataktan kalkdığımızda onlar yola çıkmışlar.Aynı yakada oldukları halde:)Hastaneye vardık girişteki bankoda doç.dr. ahmet akyol u görmemiz gerekiyor dedik.Kız ben göstereyim beni takip edin dedi ve alt katta kardiyolojiye indirdi.Ahmet beyin odasına girdik ve ilk intiba güleryüzlü,çook ilgili ,sıcakkanlı bir dr. Annem ve babamda peşimde sonra eşim biz cümbürcemaat dr un odasındayız:)
Onay alıp almadığımız sordu biz de doç.dr.sinan dağdelen in bizi direkt kendisine yönlendirdiğini ve henüz onay almadığımızı söyledik.Bizi hasta yatış işlemlerine çıkardı ve oradaki adama bizimle ilgilenmesini yapılacak operasyonu ve bir gece kalmam gerektiğini anlattı.Sonra bize dönüp 13:30 gibi ablasyona alırız dedi.Ben karnım aç ve susuzum su içebilirmiyim dedim.sadece bir yudum içebilirsin dedi:( Sigortadan onay beklemeye başladık.(acıbadem sigorta )Kafede oturduk herkes gözümün önünde bir şeyler yiyor ben ise mel mel bakıyorum yiyeceklere.Saat 11 gibi onayımız geldi ama maalesef hastane çok yoğun olduğu için ve biz de daha önce rezervasyon yaptırmadığımız için oda yok ancak operasyondan sonra ya kadar bir oda ayarlanabilecek.Artık saat 13 e kadar oyalandık namazımızı kıldık veee saat 13 te ameliyathanenin önüne hasta hazırlık salonuna indik.Üzerimi değiştirdim ve yatağa uzandım elime aldım dua listemi başladım okumaya,kesmedi beni cep telefonlarımı çıkardım tel rehberinden isim isim dua ettim.Bir yandan da asistan dr. un sorduğu sorulara cevap verdim.Saat 14 te yatağımla beraber ameliyathaneye doğru yola çıktık.Herkese el salladım hadi bana müsade dedim...

Ameliyathane koridorlarına girdiğimizde bir soğuk hava yokladı beni.Hep anlatırlardı soğuk yüzünü ben başladım titremeye.Sonra dr.um ve ekibi yanıma geldiler işlemi tekrardan anlattılar.Ön hazırlık yapıldı ve dr. ---acı duyarsan söyle, sakın derin nefes alma, bacağınıda oynatma dedi.Daha uyuşturmak için ilk iğneyi yaptığı gibi ben fenalaştım.Nerdeyse bayılacağım o kadar aç ki karnım dr. --hemen serum getirip takın dedi.Bir kaç dakika kendime gelmemi beklediler özellikle serumu fazla açtılar ki çabuk rahatlayayım.Sonra başladılar işleme.İlk önce küçük bir delik açıp telleri sokdular bu arada ben biraz acı hissettim.Ben acı duydukça daha fazla iğne yaptılar sonrasını hissetmemem için.Dr. konuşuyordu şimdi şöyle olacak şöyle bir şey hissedebilirsin falan diye.Ablasyondan önce kalbimdeki hasarlı yeri tespit etmeye çalıştılar,sürekli olarak taşikardi başlatıp durdular.İlk bir saat böyle geçti fazla ağrılı değildi.Ama...Sonra kalbin sağ tarafında hasarlı yer tespit edildi ve ablasyona yani elektrik vermeye başladı.Çok değil bir kaç saniye içinde neye uğradığımı şaşırdım kalbimden doğruu bir sıcaklık boğazıma ve bütün üst solunum yollarıma doldu.Acıyla inledim dr.hemen kesti.Biraz bekledi kendime gelmem için çok hassas bir vücudum var ağrıya dayanıklı değilim.Sonra yavaş yavaş tekrar verdi ben yine inledim.Bana daha fazla acı çektirmemek için çook gayret etti dr.Allah razı olsun.Aslında birden verip hemen yakıyorlarmış ama ben çok acı çekiyorum diye azar azar verdi.Alev alev yandım nefes alamıyorum ama derin nefes almam sakıncalı.Sonra bu kadar yeter sanırım 10-15 dakika bekleyelim bakalım yakabilmişmiyiz? dedi.15 dakika sonra tekrar taşikardi başlatıp başlatıp durdurdular ve kontrol edildi.Hasarlı ve yanmamış küçük bir bölge daha tespit edildi orayı da yaktılar.Yine aynı acı...
Daha sonra bi ilaç vereceğiz biraz acı duyabilirsin ve bi fenalaşma yaşayabilirsin ama hemen geçer işlemin başarılı olup olmadığını kontrol edeceğiz dedi.Ve ilaç damardan girer girmez ben fenalaştım gözlerim karardı dudaklarım boğazım kurudu yarı baygın vaziyetteyim.Çok susadım suu diye inliyorum.Merak etme sana ara öğün yazdım burdan çıkınca dilediğin gibi yemek yiyip su içebileceksin dedi dr. İçimden dualar ediyorum Allahım ne olur bitsin artık...Tamamm bitti geçmiş olsun dediler.Teller çıkarılacak bacağımdan kanama olmaması için bir bastırdılar tam 5 dakika ben artık ölüp ölüp diriliyorum.İnliyorum yarı baygın vazilette.Artık ağrıdan duramıyorum tamam şimdi bitiyor falan derken çok şükür bitti.Kocaman bi bandajla ameliyat masasından yatağıma geçirdiler.Bacağım kütük kımıldatamıyorum.Vee ameliyathane koridorlarından çıkmaya başladık,girdiğimden itibaren 2 saatten biraz fazla zaman geçmişti.Benden önce dr.çıkmış ve beni bekleyen aileme gözünüz aydın işlem çok iyi geçti şimdi hazırlayıp çıkarıyorlar fatma yı demiş.Asistan dr tam çıkışta ben bi bakayım ailenden kimse varmı dedi,o aman annemleri görünce ilk başta bizi baya bi korkuttu demiş.Ameliyathaneden çıktım ilk önce annem ve babamı gördüm.Kimler var diye sesim çıkabildiği kadar sordum aslı,mehmet ve kayınvaliden geldi dedi annem.Asansörden indiğimizde odama doğru giderken eşimi gördüm yüzünde güller açıyordu.Ve odanın başında daha içeri girmeden o kattaki görevli hemşireler yüzlerinde gülücükler hoşgeldiniz geçmiş olsun diyorlardı.Kendimi birden gezmeye gelmişim gibi hissettim.Odaya girdim aslı ve kayınvalidem geldi geçmiş olsun dediler.Hemşireler geldi tansiyon ve ateşimi ölçtüler.Ve bacağıma kum torbası koydular 6 saat kımıldamadan yatmam gerektiğini söylediler.Ameliyattan çıkmadan dr.um da aynı şeyi söylemişti.Benim gözlerim kapanıyor güçlükle bakıyorum etrafa.Mehmetin bir işi varmış o yüzden aslılar erken çıkmak zorunda kaldılar.Odada annem babam ve eşim kaldı.Bu arada yemeğim geldi.Biraz annem biraz eşim yemek yedirdiler bana.Ben kımıldayamıyorum.

Saat 18 gibi abim ve dayımlar geldiler yanıma.Cenaze vardı o gün çook eski bir ahbabımızın onun cenazesinden direkt gelmişler.2 saat kadar oturdular.Onlar çıktı ben de nasıl bir baş ağrısı hemşire geldi ona söyledim narkozu atıyorsun o yüzden ağrıyor  dedi.Ameliyattan yeni çıktığım için hemen ağrı kesici veremiyorlarmış.Ben dayanamıyorum artık annem peçeteleri ıslatıp ıslatıp başıma koyuyor.Ben ara ara kendimden geçiyorum.Bu arada bi ses duydum ervamın kuzucuğumun sesi.Ablam geldi girer girmez kız sen bide hastanede yatıyorum diye kimi kandırıyorsun bakalım burası bi otel gibi diyerek espri yaptı.Onlar gelince gözüm açıldı sevinçden.Biraz oturdular güldük falan benim kum torbalarıyla sırt üstü yatma eziyetim sona erdi. kalktım tuvalete giridim biraz dolaşayım dedim ama ne mümkün başım fıldır fıldır dönüyor.Tekrar uzandım.Ben zannediyorum ki sağıma soluma döneceğim pehhh.geceyi sırt üstü geçirmek zorunda kaldım.Öyle zor bir gece geçirdim ki sırtım belim ağrıyor sağıma döneyim diyorum dönemiyorum soluma döneyim diyorum yine olmuyor.İnlemekten sabaha kadar doğru dürüst uyuyamadım.Sabah yedide kahvaltı geldi ilk kez kendi başıma yedim.Sonra biraz içim geçmiş uyuya kalmışım dr.un sesiyle kendime geldim.Tekrar bi kontrol etti ve bu gün artık çıkabilirsin 1 ay sonra kontrole gel bana ya da sinan beye hiç farketmez dedi.Çıkış işlemlerimiz yapıldı ve saat 11:30 gibi hastaneden beş kuruş para ödemeden ayrıldık...Sağolsun sigortamız hepsini karşılamış.

Artık bu kadar yeter sanırım.Sizleri üzmemek için olabildiğince basitleştirerek anlattım.Eve çıktıktan sonrasını bir sonraki postta anlatayım.Sevgiyle kalın...

BEN GELDİM :))

Çok şükür annemdeyim yattığım yerden yazıyorum.Sağolsun dün akşam eşim bana vınn almış artık sorunsuz bağlanabilirim nette.Şimdi ameliyat öncesinden başlamak istiyorum...Hadi pazartesiden başlayalım buradan buyrun:))

Pazartesi dr.Levent abinin tavsiye ettiği çapa daki bi prof.a gittik uzun uğraşlardan ve hastane çevresinde 10 tur attıktan sonra ancak arabayı bırakabildik.Prof.dr.fehmi mercanoğlu elimizdeki ekg sonuçlarına şööyyle bi göz attıktan sonra bu benim işim değil alt kattaki aritmi kliniğine gidin işlemlerinizi yaptırın ve size sıra verirler günü gelince ablasyonu yaptırırsınız dedi.Tamam teşhis doğru bizim içinde önemli olan bu.Yoksa miss gibi beş yıldızlı otelden aşağı yanı olmayan hastanem dururken çapada niye sıra bekleyeyim ve üstelik insanca bir muamele de görmüyorsunuz.Oldum olası nefret ederim üniversite hastanelerinden...Allah c.c düşürmesin kimseyi,mecbur kalınırda gidilirse insaflı ve vicdan sahibi insanlarla karşılaştırsın....Hastaneden çıktık annemi eminönü ne bıraktık bi eşimle dolaşmaya başladık.Bizim için Ortaköyün ayrı bir anlamı vardır.Nişanlıyken hep oraya takılırdık yine öyle yaptık:) önce bir güzel kumpir yedik arkasından waffle indirdik mideye heh hehh.Şimdi offf bu ne mide dediğinizi duyar gibiyim ama yedim işte zıbarana kadar yiyeceğim dedim.Zaten çook açtı karnım kahvaltı yapmamıştım...Biraz da dolaştık ortaköyü sonra evimizin yolunu tuttuk.Tabi köprüyü geçince eve gitmek canımız istemedi bi alışveriş merkezine gittik ve orada da gezdik biraz hastane için gerekli bazı alışverişimizi yaptık.Vee evimize geldik yorgun argın akşam ezeli izledik ve sonra hoopp yattım.

Gelelim salı gününe en keyiflisiydi benim için...Bi gün önceden aydanla sabah kahvaltısı için program yapmıştık sonra ablamm da katıldı bize kahvaltıdan sonrası için.Biz sabah kahvaltısında üsküdar da  buluştuk aydan la.Güzel bir kahvaltının ardından madoda bi waffle daha mideye indirdik.Tabii yol uzun eritiriz.Saat 12.30da ablam da bize katıldı ve önce motorlara atlayıp kabataşa sonra metroyla taksime geçtik.Bir güzel dolaştık taksimden eminönüne kadar yürüdük harika bir mekanda ikindi çayımızı ve yemeğimizi yedik...Sonra vapura bindik ve üsküdara geri döndük ablam evine döndü biz aydanla beraber eşimin gelmesini bekledik.akşam 7yi geçiyordu eve geldiğimizde.

Geldik çarşambaya...O gün için bi arkadaşa davetliydim sonra aslı aradı ve gel bu gün dolaşalım esra ablaya da haber veririz dedi.Ben dünden razıyım dolaşmaya zaten operasyon sonrası dolaşamayacağım için içimde hiçbirşey kalsın istemiyorum.Eşim geldi beni aslıya bıraktı birer kahve içtik aslı hazırlandı bu arada esra ablanın spordan çıkmasını bekledik sonra aslının eşi mehmet geldi bizi almaya esra ablayıda aldık ve kaduköye gittik.Tam iskelede beşiktaş vapuruna doğru gidiyorduk ki aslı birden aaa cevahire gidelimmi dedi biz hemen atladık çook iyi olur valla.O anda basiretimiz bağlandı  beşiktaş vapuruna binecekken eminönü vapuruna bindik.Yolda hayıflanmaya başladık tühh ya yolu uzattık diye...Eminönünden otobüse atladık cevahirin önünde indik.Ama biz cevahire gelene kadar saat dörtbuçuk olmuştu ve karnımız zil zurna açtı.İlk önce üst katta güzelce karnımızı doyurduk sonra dolaşmaya başladık.O mağaza senin bu mağaza benim derken birden guess in önüne geldik.Benim ayakkabı ve çanta da favori markalarımdan biri.Aaaa % 70 indirim var hadi bakalım derken elimizde alışveriş çantaları ile mağazadan dışarı çıktık.Aslı yada bulaştım gaiba guess hastalığını başta o çizme aldı kendine sonra ben yoğun bir duygu ve düşünceden sonra almaya karar verdim bi çizme.Çook beğenerek aldık esra abla bulamadı ordan ayağına göre onada tommy den bulduk spor ayyakkabı böylece iki elti ve görümce ayakkabılandık:)Cevahirden ayrıldığımızda saat 7:30 olmuştu hemen önümüzden 202 yi görünce otobüse atladık tabii yoğun bir trafik vardı her zaman ki gibi...Birbuçuk saatlik yolculuktan sonra kazasker mado da indik ve ne zamandır sayıkladığım browniyide hopp mideye indirdim.Eşim ve kardeşi mehmet geldiler bizi almaya.Vedalaştık helalleştik ve ayrıldık oradan.Ama aslının  yüzü hiç gözümün önünden gitmiyor gözleri doldu kızcağızın muhtemelen bunları okuyup bana delii diyordur:) Eve geldik ben hemen duşumu aldım çantalarımı hazırladım ve gece birbuçuk ikiye doğru yatağa attım kendimi...

Çook uzun bir post oldu ben burada keseyim artık.Operasyonu ve sonrasını da başka bir postta anlatırım inş.Hepinize kucak dolusu sevgi gönderiyorum...

TIK TIK TIK:))

ÇOK ŞÜKÜR AMELİYATTAN ÇIKTIM SIRTÜSTÜ YATMA ESARETİM SONA ERDİ...MERAK EDENLER İÇİN ELHAMDÜLİLLAH ÇOK İYİ GEÇMİŞ AMELİYAT.EN KISA ZAMAN DA AYRINTILARLA DÖNECEĞİM...HEPİNİZE DUA ETTİM YETMEDİ CEP TELEFONLARIMIN REHBERİNDEKİ  HERKESE DE DUA ETTİM.BENİM DUAM BÜYÜKLERİN DUASI OLMUŞTUR İNŞAALLAH.RABBİM EN KISA ZAMAN DA KALBLERİNİZDEKİ ARZU VE MURADLARINIZA KAVUŞTURSUN...DUALARINIZLA BENİ YALNIZ BIRAKMADIĞINIZ İÇİN ÇOOK TEŞEKKÜR EDERİM.RABBİM HER İŞİNİZDE YAR VE YARDIMCINIZ OLSUN...

EVDEKİ HESAP ÇARŞIYA UYMADI:((

Evet malesef bir çok program yapıyoruz hayatta ileride ne olacağını bilmeden.En son postta Aslı ile beraber eminönü sultanahmet yapacaktık annemi bırakacaktı vs. vs.Ama hiç birini yapamadım şu anda yattığım yerden yazıyorum bu yazıyı:(( Son postu yazdım sonra ilacımı içip bir güzel erkenden yattım ama başıma geleceklerden hiç haberim yoktu. Gece saat 1:56 da çarpıntıyla uyandım ama nasıl bir çarpıntı yani nabzımı ölçmeye çalışıyorum yine makine error veriyor en sonunda ölçtüğümde 199 çıktı ben şoktayım.Ha şimdi geçer derken aradan 15 dakika geçti baktım kendiliğinden geçeceği yok gittim eşimi uyandırdım.Beni hemen acile götür ekg çektireyim dedim.O da sağolsun uyku sersemliği hemen kalkıp giyindi ve çıktık evden.Annem rahatsızlığımdan ötürü ben de kalıyordu onu uyandırmadık gece gece telaş yapmasın diye.Otoparka indiğimizde sanki geçer gibi oldu ama ayakta durmaya halim yok bi oturayım arabaya geçmişse eğer dinlenip eve çıkarım dedim ama ne mümkün tekrar hızlanmaya başladı.En yakın  sağlık merkezine gidelim dedik birkaç tane var ama bizim acıbadem sigorta var diye acıbadem polikliniğine gittik hemen.Kapıdan girdim hemşireye bende taşikardi var ve şu anda çarpıntı hala sürüyo dr um ekg istedi hemen çekebilirmisiniz dedim.Hemşire demezmi tamam siz böyle geçin acil dr umuz baksın gerek görürse çekilir diye.Allahtan son anda evden çıkarken çantamı almıştım o gün dr a giderken de o çantayı kullanmıştım dr um kartını vermişti ve ben de çantama koymuştum.Hemen kartı çıkardım ve isterseniz dr mu arayabilirsiniz dedim.Hemşire acıbadem dr kartını görünce siz  buraya uzanın ben ekg nizi çekeyim dedi.Ekg çekildi sonra makineye bağladılar o arada acil dr u geldi yanıma bir kaç soru sordu benim konuşmaya bile halim yok zar zor cevap verdim.Makine ilk başta alarm verdi nabzım 185 atıyormuş hemen serumun içine ilaç yapıp taktılar. Bir kolumda serum diğer kolumda tansiyon aleti ve makinenin mandalı öyle halsiz yatıyorum gözlerim kapanıyor artık ama uyayamıyorum bir türlü.Sırtıma vurmaya başladı ağrılar her tarafım tutuldu kımıldamaktan aciz bir haldeyim.Sol tarafım uyuşmuş bir halde saat ilerliyor çarpıntı geçmek bilmiyor.Nabzım 170 lerde atıyormuş tansiyonum bir inip bir çıkıyormuş.Bu halde yatarken serum bitti ama çarpıntı geçmek bilmiyor saat gecenin 4 ü.Sonra hemşire birde damardan iğne yaptı o ara rahatladım ve birden hızla başladığı gibi aynı hızla bitti çarpıntım.Biraz daha yattım sonra eve geldik.Geldiğimizde 4:30 u geçiyordu saat.kafayı vurup bir yattım yatış o yatış deliksiz uyumuşum.Annem 9 a gelirken kapımızı tıklattı hadi yürüyüşe çıkalım diye gözümü zor açıp kalktım kapıya kadar anne yat uyu ya ne yürüyüşü diyorum bir yandan gözüm kapanıyor yumuk yumuk bakabiliyorum ancak.Annem hadi kızım dışarı çıkınca kendine gelirsin diyor ben o zaman anne gece çarpıntım tuttu hastaneye gittim sabaha karsı geldik nerdeyse yat uyu benim halim yok dedim annem şoka girmiş.Ben geri yatağıma döndüm yine uyumuşum.Saat 11:30 da güçlükle kalktım annem kahvaltıyı hazırlamış benim le birlikte uykusuz kalan eşim işe gitmek için hazırlanıyor.Kahvaltıya oturdum ama ne mümkün bişey yemek canım istemiyor boğazımdan geçmiyor lokmalar.Dr umu aradım biraz dinlen kendini toparla akşam üstüne doğru gel bakayım sonuçlara dedi.Bu arada önceki postu okuyan tanıdıklarım aramaya başlamışlardı sesim çıkmıyor bir türlü zorlukla konuşuyorum.Bütün gün yattım uyudum dinlenmeye çalıştım saat beşe doğru hastaneye gitim sonuçları gösterdim doktora.Bizim içim çok iyi oldu bu çarpıntı aslında hani yazmıştım ya siyami ersek ya da çapa da bu çarpıntıyı belirlemek için bir cihaz takıyorlar 1 sene vücutta kalabiliyor diye işte ona gerek kalmadı.Hemen belli oldu taşikardinin çeşidi.Evet sonuç: Kalpte ritim bozukluğu. Tedavi ise 1. ilaçla tedavi ama kesin sonuç değil ilaç bu rahatsızlığı kökünden kaldırmıyor ama sadece o esnada nabzın daha çabuk yavaşlamasını sağlıyor.Sonuç:ölene kadar ilaç tedavis olmadık yerde olmadık zamanlarda yine tekrarlayabilir bu taşikardi.2. ise ablasyon.Bunda kesin sonuç elde ediliyor.Ablasyon nedir öğrenmek için buraya   http://www.ahmetalpman.com/defkonuoku.asp?id=587

Bu ablasyonu yapan dr. acıbadem kadıköy de çalışıyormuş.dr um benim durumumu ona anlatacak ve benim adıma randevu alacak o doktor eğer gerek görürse bu ablasyonu yapacak veya ilaçla tedaviye devam diyecek.Bana kalırsa ben bir an önce bu sıkıntıdan kurtulmak istiyorum dr hemen seni ablasyona alalım dese hiç düşünmeden olurum.Çünki çarpıntılar beni çok yoruyor kımıldayamıyorum kaç günüm böyle halsiz geçiyor günlük yaşantıma devam edemiyorum hep yatmak zorunda kalıyorum.Bir de tanıdık bir kardilogta var dayım da onunla görüşmeye çalışıyor durumu onada anlatacağız ve bildii tanıdığı bir dr.varsa ondan da tavsiye alacağız.Şimdi haber bekliyorum hem dayımdan hem dr umdan.Bakalım ne olacak bu işin sonu nereye varacak.Dün beni burdaki ve facedeki yorumlarıyla yanlız bırakmayan dostlarımdan hep yanıbaşımda gözümün içine bakan eşim ve annemden ve telefon açıp halimi soran güzide yenge,aydan,aslı nazmiye yengem,aynur yengem,dayılarım,babam,kayınpederim,ümran,handan,esra,olcay ablam,özlem ablam,abim ve eşi kevser,birsen teyze ve handan abladan şu anda hatırıma gelmeyen ama beni dualarında yanlız bırakmayan tüm dostlarımdan Allah razı olsun.Onlarında ne gibi sıkıntıları varsa Rabbim feraha çıkarsın.Buraya kadar sabırla okuduysanız sizden de Allah razı olsun.Dualarda buluşmak üzere...