ABLASYON... VE SONRASI...

Dünden devam...

Her an ağlatabilirim mendilleriniz hazır mı:)))


Perşembe sabah 8 de uyandım hemen duşumu aldım eşimi uyandırdım hazırlandık dün geceden çantalarımız hazırdı ve 9 gibi evden çıktık.Hastaneye varmak üzereyken annemler aradı biz geldik siz neredesiniz diye.Gariblerim bizim yataktan kalkdığımızda onlar yola çıkmışlar.Aynı yakada oldukları halde:)Hastaneye vardık girişteki bankoda doç.dr. ahmet akyol u görmemiz gerekiyor dedik.Kız ben göstereyim beni takip edin dedi ve alt katta kardiyolojiye indirdi.Ahmet beyin odasına girdik ve ilk intiba güleryüzlü,çook ilgili ,sıcakkanlı bir dr. Annem ve babamda peşimde sonra eşim biz cümbürcemaat dr un odasındayız:)
Onay alıp almadığımız sordu biz de doç.dr.sinan dağdelen in bizi direkt kendisine yönlendirdiğini ve henüz onay almadığımızı söyledik.Bizi hasta yatış işlemlerine çıkardı ve oradaki adama bizimle ilgilenmesini yapılacak operasyonu ve bir gece kalmam gerektiğini anlattı.Sonra bize dönüp 13:30 gibi ablasyona alırız dedi.Ben karnım aç ve susuzum su içebilirmiyim dedim.sadece bir yudum içebilirsin dedi:( Sigortadan onay beklemeye başladık.(acıbadem sigorta )Kafede oturduk herkes gözümün önünde bir şeyler yiyor ben ise mel mel bakıyorum yiyeceklere.Saat 11 gibi onayımız geldi ama maalesef hastane çok yoğun olduğu için ve biz de daha önce rezervasyon yaptırmadığımız için oda yok ancak operasyondan sonra ya kadar bir oda ayarlanabilecek.Artık saat 13 e kadar oyalandık namazımızı kıldık veee saat 13 te ameliyathanenin önüne hasta hazırlık salonuna indik.Üzerimi değiştirdim ve yatağa uzandım elime aldım dua listemi başladım okumaya,kesmedi beni cep telefonlarımı çıkardım tel rehberinden isim isim dua ettim.Bir yandan da asistan dr. un sorduğu sorulara cevap verdim.Saat 14 te yatağımla beraber ameliyathaneye doğru yola çıktık.Herkese el salladım hadi bana müsade dedim...

Ameliyathane koridorlarına girdiğimizde bir soğuk hava yokladı beni.Hep anlatırlardı soğuk yüzünü ben başladım titremeye.Sonra dr.um ve ekibi yanıma geldiler işlemi tekrardan anlattılar.Ön hazırlık yapıldı ve dr. ---acı duyarsan söyle, sakın derin nefes alma, bacağınıda oynatma dedi.Daha uyuşturmak için ilk iğneyi yaptığı gibi ben fenalaştım.Nerdeyse bayılacağım o kadar aç ki karnım dr. --hemen serum getirip takın dedi.Bir kaç dakika kendime gelmemi beklediler özellikle serumu fazla açtılar ki çabuk rahatlayayım.Sonra başladılar işleme.İlk önce küçük bir delik açıp telleri sokdular bu arada ben biraz acı hissettim.Ben acı duydukça daha fazla iğne yaptılar sonrasını hissetmemem için.Dr. konuşuyordu şimdi şöyle olacak şöyle bir şey hissedebilirsin falan diye.Ablasyondan önce kalbimdeki hasarlı yeri tespit etmeye çalıştılar,sürekli olarak taşikardi başlatıp durdular.İlk bir saat böyle geçti fazla ağrılı değildi.Ama...Sonra kalbin sağ tarafında hasarlı yer tespit edildi ve ablasyona yani elektrik vermeye başladı.Çok değil bir kaç saniye içinde neye uğradığımı şaşırdım kalbimden doğruu bir sıcaklık boğazıma ve bütün üst solunum yollarıma doldu.Acıyla inledim dr.hemen kesti.Biraz bekledi kendime gelmem için çok hassas bir vücudum var ağrıya dayanıklı değilim.Sonra yavaş yavaş tekrar verdi ben yine inledim.Bana daha fazla acı çektirmemek için çook gayret etti dr.Allah razı olsun.Aslında birden verip hemen yakıyorlarmış ama ben çok acı çekiyorum diye azar azar verdi.Alev alev yandım nefes alamıyorum ama derin nefes almam sakıncalı.Sonra bu kadar yeter sanırım 10-15 dakika bekleyelim bakalım yakabilmişmiyiz? dedi.15 dakika sonra tekrar taşikardi başlatıp başlatıp durdurdular ve kontrol edildi.Hasarlı ve yanmamış küçük bir bölge daha tespit edildi orayı da yaktılar.Yine aynı acı...
Daha sonra bi ilaç vereceğiz biraz acı duyabilirsin ve bi fenalaşma yaşayabilirsin ama hemen geçer işlemin başarılı olup olmadığını kontrol edeceğiz dedi.Ve ilaç damardan girer girmez ben fenalaştım gözlerim karardı dudaklarım boğazım kurudu yarı baygın vaziyetteyim.Çok susadım suu diye inliyorum.Merak etme sana ara öğün yazdım burdan çıkınca dilediğin gibi yemek yiyip su içebileceksin dedi dr. İçimden dualar ediyorum Allahım ne olur bitsin artık...Tamamm bitti geçmiş olsun dediler.Teller çıkarılacak bacağımdan kanama olmaması için bir bastırdılar tam 5 dakika ben artık ölüp ölüp diriliyorum.İnliyorum yarı baygın vazilette.Artık ağrıdan duramıyorum tamam şimdi bitiyor falan derken çok şükür bitti.Kocaman bi bandajla ameliyat masasından yatağıma geçirdiler.Bacağım kütük kımıldatamıyorum.Vee ameliyathane koridorlarından çıkmaya başladık,girdiğimden itibaren 2 saatten biraz fazla zaman geçmişti.Benden önce dr.çıkmış ve beni bekleyen aileme gözünüz aydın işlem çok iyi geçti şimdi hazırlayıp çıkarıyorlar fatma yı demiş.Asistan dr tam çıkışta ben bi bakayım ailenden kimse varmı dedi,o aman annemleri görünce ilk başta bizi baya bi korkuttu demiş.Ameliyathaneden çıktım ilk önce annem ve babamı gördüm.Kimler var diye sesim çıkabildiği kadar sordum aslı,mehmet ve kayınvaliden geldi dedi annem.Asansörden indiğimizde odama doğru giderken eşimi gördüm yüzünde güller açıyordu.Ve odanın başında daha içeri girmeden o kattaki görevli hemşireler yüzlerinde gülücükler hoşgeldiniz geçmiş olsun diyorlardı.Kendimi birden gezmeye gelmişim gibi hissettim.Odaya girdim aslı ve kayınvalidem geldi geçmiş olsun dediler.Hemşireler geldi tansiyon ve ateşimi ölçtüler.Ve bacağıma kum torbası koydular 6 saat kımıldamadan yatmam gerektiğini söylediler.Ameliyattan çıkmadan dr.um da aynı şeyi söylemişti.Benim gözlerim kapanıyor güçlükle bakıyorum etrafa.Mehmetin bir işi varmış o yüzden aslılar erken çıkmak zorunda kaldılar.Odada annem babam ve eşim kaldı.Bu arada yemeğim geldi.Biraz annem biraz eşim yemek yedirdiler bana.Ben kımıldayamıyorum.

Saat 18 gibi abim ve dayımlar geldiler yanıma.Cenaze vardı o gün çook eski bir ahbabımızın onun cenazesinden direkt gelmişler.2 saat kadar oturdular.Onlar çıktı ben de nasıl bir baş ağrısı hemşire geldi ona söyledim narkozu atıyorsun o yüzden ağrıyor  dedi.Ameliyattan yeni çıktığım için hemen ağrı kesici veremiyorlarmış.Ben dayanamıyorum artık annem peçeteleri ıslatıp ıslatıp başıma koyuyor.Ben ara ara kendimden geçiyorum.Bu arada bi ses duydum ervamın kuzucuğumun sesi.Ablam geldi girer girmez kız sen bide hastanede yatıyorum diye kimi kandırıyorsun bakalım burası bi otel gibi diyerek espri yaptı.Onlar gelince gözüm açıldı sevinçden.Biraz oturdular güldük falan benim kum torbalarıyla sırt üstü yatma eziyetim sona erdi. kalktım tuvalete giridim biraz dolaşayım dedim ama ne mümkün başım fıldır fıldır dönüyor.Tekrar uzandım.Ben zannediyorum ki sağıma soluma döneceğim pehhh.geceyi sırt üstü geçirmek zorunda kaldım.Öyle zor bir gece geçirdim ki sırtım belim ağrıyor sağıma döneyim diyorum dönemiyorum soluma döneyim diyorum yine olmuyor.İnlemekten sabaha kadar doğru dürüst uyuyamadım.Sabah yedide kahvaltı geldi ilk kez kendi başıma yedim.Sonra biraz içim geçmiş uyuya kalmışım dr.un sesiyle kendime geldim.Tekrar bi kontrol etti ve bu gün artık çıkabilirsin 1 ay sonra kontrole gel bana ya da sinan beye hiç farketmez dedi.Çıkış işlemlerimiz yapıldı ve saat 11:30 gibi hastaneden beş kuruş para ödemeden ayrıldık...Sağolsun sigortamız hepsini karşılamış.

Artık bu kadar yeter sanırım.Sizleri üzmemek için olabildiğince basitleştirerek anlattım.Eve çıktıktan sonrasını bir sonraki postta anlatayım.Sevgiyle kalın...