SİNOP:5 ERFELEK ŞELALESİ

Ramazan-ı şerif bitti ve Sinop postlarına kaldığımız yerden devam ediyoruz.
En sonSinop merkezde cezaevini,müzeyi ve türbeleri dolaşmıştık.
Bu gün çarşamba günü ve gezimizin 3. gününü anlatacağım.

Efendim dönelim gezimize...
Hadi bakalım hazırmısınız?
Giyin rahat kıyafetler bu gün tırmanacağız ona göre :)
Biz,Hasan dayım ve dünürleri çarşamba günü erfeleğe gidelim diye konuşmuştuk.Erfelek annemin köyü önce şelaleye ardından köye gideriz diye program yapıldı.Bir gün önce Coşkun dayımlar ve annemin amcasının oğlu Ayhan dayımlar da Sinop a geldiler.Dayımlarla da konuştuk ve şelalede buluşmaya karar verdik.

Erfelek şelalesine gderken barajdan geçiyorsunuz.

uçsuz bucaksız barajda durup ta hatıra fotograf çekilmemek olmaz...

Tıngır mıngır yolculuktan sonra ki; eskiden yol çok bozukmuş şimdi düzelmiş ve yol çalışmaları devam ediyor.

sonunda şelaleye ulaştık.

İlk şelalenin fotografını ben çekmemiştim dayım çekmiş ve bana göndermişti ama maalesef b.sayarım bozulunca gitti o fotograflarda. Sadece benim makinamla idare edeceksiniz artık.

bu ikinci şelale burada piknik alanı var,istenirse yüzülebiliyor.

Ve burdan başlıyosunuz tırmanmaya.

Aslında bütün şelalelere giden patika bir yol var.

Ama biz direkt şelalelerin içinden tırmanmayı seçtik.

bu fotoda gördüğünüz gibi grubumuzun bir kısmı tırmanmış taşlardan ki bu görülen taşlar hiç birşey değil.

Hasan dayım ve dünürü

bu şelaleden bir sonrakine sol taraftan tırmandık.

en tehlikelilerinen biri...

birinden halatla tırmandık çok korktum başta, iyi ki annem yoktu yanımda asla tırmanmama izin vermezdi.

Ama benim gibi hırslı ve inatçı birini vazgeçirmek kolay değildi.

Tırmanan tek hanım bendim çünki,Babam,coşkun dayım,hasan dayım ve dünürü,ayhan dayım,İsmail ve içlerinde ben...

Benim yüzümden geri kalmalarını istemem herkes devam etsin ben bıraksam asla gururuma yediremem o kadar inatçı ve hırslıyım işte.

Burada bıraktık.

buradan sonrası daha da zorlaşıyordu ve pek kimse çıkmak istemedi bir gün öncesinin yorgunluğu falan.Belki de benim için çıkmak istememiş te olabilirler.

Onlar çıkarsa ben inad edip çıkmak isteyebilirim diye düşünmüş olabilirler.

Eğer bir kez daha gidersem bu sefer daha rahat bir kıyafet giyeceğim.Ben tırmanacağımızı bilmediğim için üzerimde uzun pardesüm ve kot eteğim vardı.Biraz zor oldu tırmanırken.

Üstüm başım neredeyse belime kadar çamura bulandı.Hiç önemsemedim.

Hayatımda ilk kez böyle bir deneyim yaşıyordum ve üstümün kirlenmesi umrumda değildi.(rafting ve Quad safariyi saymazsak)

Normalde ayakkabımda bir parça çamur olsa cıyak cıyak bağıran ben orda her şelaleyi tırmandıkça üstüm başım battıkça daha da keyifleniyor ve başardım diye mutluluktan uçuyordum.

Ve yine eğer gitmek nasip olursa böyle yarıda bırakmayıp tamamını tırmanacağım.

Dönüşte değirmen cafeden geçtik.

yaklaşık olarak 25 ten fazla şelale var,biz sadece 15 tanesini tırmandık.

Hem tırmanıp hem fotograf çekmek çok zor oluyordu.Çoğunlukla dayım çekti fotoğrafları.

Benim makinada çoğunlukla ben varım her şelale sonrasında başardım pozuyla:)

Bir kısım foto ise bozulan laptobumda kaldı,benim makinamda bu kadar var maalesef.

Piknik alanına vardığımızda hanımlar bizi bekliyorlardı:)

Annem,yengem,dilek abla,bedriye yengem ve dünürü.

Müthiş bir keyifle ve ağzım kulaklarımda yanlarına vardık:)

İşte şelale maceramız böyle geçti...

Seneye inşaallah yine gitmek nasip olur..