1 NİSAN ŞAKASI:((

Bu gün için kaç gün önceden programım hazırdı.Çok sevdiğim arkadaşım kardeşim istanbul da annesine gezmeye gelmiş ve bizleri çağırmıştı.Baya bi kalabalık olacaktı herkes bir arada bütün sevdikleri falan.Bi heves sabah uyandım eşim benim işim var sen  kendin gidersin dedi.Beni sadece kadıköy e iskeleye bırakacaktı ben oradan karşıya geçecektim falan filan işte.
Kahvaltı yaparken balkonunun camına pıt pıt yğmur düşmeye başladı önce önemsemedim ama sonra...
Bardaktan boşanırcasına yağmaya başladı karsıdaki evler görünmez oldu...
Annemi ve sevgili kardeşim esramı arıyorum burada yağmur yok diyorlar:(
Ama ne mümkün dışarı adım atmak üstelik bekleyim bikaç saat sonra gideyim diyeceğim ama öyle bi yağıyoki hiç kesilecek gibi değil.Zaten saat nerdeyse 12e geliyor bikaç saat daha beklesem geç kalırım.Mecburen ertelemek zorunda kaldım:(
Ayın 17.sine kadar buradaymış inş.o zamana kadar görüşürüz.
Bu arada ablam rahatsızdı hatta sabah namazı vaktinde aramıştı ben çok kötüyüm acile gideceğim sanırım sen ervayı beklermisin diye.Sonra biraz iyi olmuş vazgeçmiş gitmekten.
Bari karşıya geçemiyorum ablama gideyim de bi yardımım dokunsun dedim.Ablamın evi ile eşimin işi çok yakın birbirine.Neyse geldim ablama hoşbeş ervayla oyun falan derken hava bir güzelleşti inanamadım.Sanki sabah bana 1 nisan şakası yaptılar.Bu kadar olur yani:(
Nasibim yokmuş demek ki arkadaşımda:(
Ama ablam için çok iyi oldu rahatsızlığını bir nevi unuttu moral oldum onlara:))
Ervamı çıkarttım parka biraz oynattım dolaştırdım.
İşte böyle dostlar hayatta bazen yaptığınız planlarınız tutmayabiliyor...
Neyse sağlık olsun artık ne diyim...