Hayat dediğin nedir gerçekten...
doğum ve ölüm arasında geçen bir süre..
şimdi şapkamızı önümüze alıp düşünme zamanı
kendimizi hesaba çekmek için illa ki birilerinin ölmesi mi gerekiyor?
ya da ölümü hatırlamak için illa bir yakınımızı kaybetmemiz mi gerekiyor?
son söz:
Veysel Karani hazretleri buyuruyor ki:
ölümü yatarken yastığınızın altında, kalktığınızda karşınızda düşünün...
Çok haklısın kesinlikle,ölümü her an hatırlayıp,dünyanın sıkıntılarıyla günlerimizi karartmamalı,zevkleriyle de vaktimizi harcamayıp,gerekeni yapmamız gerek ama, nefismidir nedir,insan kendisini tam olarak soyutlayamıyor dünyadan.Bir şeyi takmasan başka şey çıkıyo karşına..
YanıtlaSilVeysel Karani hz.lerinin sözü çok doğru..Ölüm hepimize o kadar yakın..
Sizin de bahsettiğiniz gibi dünya hayatına o kadar çok dalıyoruz ki,yaptığımız işlerden ağzımızdan çıkan sözlerden,kırdığımız incittiğimiz insanlardan kul ve hayvan hakkından kısaca herşeyden hesaba çekileceğimizi unutuyoruz...Nefs azgın unutturmak için herşeyi yapıyor...Allahü teala hepimizi bu gafletten uyandırsın inşallah...Amin...
YanıtlaSil